Republika Dominikany leży
na wyspie Haiti, która jest drugą wyspą pod względem wielkości w
archipelagu Wielkich Antyli. Dawniej nosiła ona nazwę Hispaniola,
czyli Mała Hiszpania. Odkryta została w 1492 roku przez Krzysztofa
Kolumba podczas jego pierwszej wyprawy. Wydarzenie to rozpoczęło
okres kolonizacji Nowego Świata. W 1496 roku założono miasto Santo
Domingo, które pozostało najstarszą amerykańską posiadłością
cywilizacji europejskiej i pełni do dziś rolę stolicy kraju.
W XVII wieku na wyspę
zaczęli przypływać brytyjscy i francuscy koloniści, którzy
upodobali sobie północno – zachodnie wybrzeże. Wpływy Francji
po zachodniej części Haiti zostały potwierdzone 20 września 1697
roku na mocy Traktatu w Ryswick. Część wschodnia pozostająca pod
protektoratem hiszpańskim, przypadła Francuzom dopiero w 1795 roku
w wyniku podpisania Pokoju bazylejskiego. W trakcie Rewolucji
Francuskiej w prowincji wybuchły bunty, Napoleon próbował je
stłumić w 1802 roku, jednak wysłane w tym celu oddziały, pomimo
początkowych sukcesów zostały pokonane. W 1804 roku proklamowano
Republikę Haiti, a Francuzi dalej sprawowali rządy w byłej
hiszpańskiej kolonii – Santo Domingo.
W 1805 roku doszło do
inwazji wojsk Haiti na tereny protektoratu, która zamieniła się w
rzeź ludności cywilnej i zapoczątkowała trwający do dzisiaj
okres nienawiści między sąsiadami zamieszkującymi Hispaniolę.
W 1808 roku z pomocą
brytyjskich wojsk Hiszpanie odzyskali kontrolę w regionie. Jednak
już w 1821 roku gubernator Santo Domingo starał się ogłosić
niepodległość kolonii, jednocześnie chcąc przyłączyć ją do
Republiki Wielkiej Kolumbii pod władzą Simona Bolivara. Plany
pokrzyżował kolejny najazd haitańskiej armii – okupacja
przeciągnęła się aż do 1844 roku.
Ogromną rolę w walce o
niepodległość odegrało tajne stowarzyszenie La Tranitaria
założone w 1838 roku przez Juana Pablo Duartea. Podziemna
działalność tej organizacji zasiewała ducha narodowowyzwoleńczego
i czyniła przygotowania do siłowego wydarcia wolności.
Niepodległość od Haiti ogłoszono 27 lutego 1844 roku, jednak do
głównych starć doszło na przełomie marca i kwietnia. Wojna
trwała jeszcze kilka lat, a ostatnie walki miały miejsce jeszcze w
1849 roku.
Jak widać historia
Dominikany była burzliwa, a zapewniam że to jeszcze nie koniec.
Kontynuować ten jakże ciekawy temat będę w kolejnym wpisie. Teraz
chciałbym się skupić na prezentowanym okazie. Moneta została
wydana z okazji 50 rocznicy założenia Banku Centralnego, a jej
rewers zdobi portret polityka i aktywisty Francisco del Rosario
Sáncheza – drugiego (po
J.P. Duarte) duchowego ojca idei wyzwolenia Republiki Dominikany.
J.P. Duarte) duchowego ojca idei wyzwolenia Republiki Dominikany.
Awers:
Herb Dominikany i nominał
Rewers:
Portret
Francisco del Rosario Sáncheza
Rok:
1997
Okres
emisji: 1997
Waga:
5,91 g
Średnica:
23 mm
Stop:
Bimetal
Ta moneta bardzo przypomina nasze 5 zł, które jest również dość charakterystyczne. Oczywiście pesos nie będą dostępne tylko i wyłącznie w Dominikanie, gdyż więcej krajów stosuje pesos jako podstawową walutę. Najbardziej mi by zależało na złotych monetach http://www.skarbnicanarodowa.net.pl/zlote-monety z takich krajów jak ten, gdyż absolutnie nie mam żadnego u siebie w kolekcji.
OdpowiedzUsuń